«Όποιος αγαπά παιδεύει» του Κώστα Ζουράρι

Τo κείμενο αυτό του Κώστα Ζουράρι με υπότιτλο: «Σχολεία : Νίκη του Ελληνικού Δημοσίου κατά της ιδιωτείας προοδευτικής και ιδιωτικής», δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στις 5 Ιουλίου 1995 και περιλαμβάνεται, επίσης, στο βιβλίο του: «Εν αινίγματι πρόσωπα», εκδόσεις «Αρμός».

Ένας Πήγασος, που, ως άλλος Βελλερεφόντης, σε πάει προς το υψίπεδον του θαύματος, αετός υψιπετής, κι όμως, κατά το συναμφότερον Πήγ-Ασος και Pig-Aσος, να σε πηγαίνει εν ταυτώ προς «τα κεράτια ων ήσθιον οι χοίροι».

Εφεύρημα των παιδιών του πολυκλαδικού Λυκείου Νέας Φιλαδέλφειας «Μίλτος Κουντουράς». Επιτέλους! Λύκειο δημόσιο με όνομα και όχι αριθμημένο σαν κωδικός για αμνοερίφια. «Τα δικά μου όνειρα έχουν όνομα, τα δικά σου έχουν αριθμούς»…

«Pig-ΑΣΟΣ», «περιοδική έκδοση μαθητών ΕΠΛ Νέας Φιλαδέλφειας».

Pig-ασος, το περιοδικό του ΕΠΛ Νέας Φιλαδέλφειας “Μίλτος Κουντουράς”

Όταν, προ καιρού, μπήκα στο προαύλιο του Πολυκλαδικού, έμεινα. Πήγαινα για τα συνήθη χειρότερα: υποβαθμισμένο μπουλούκι από ντουβάρια και δημόσια ανδρείκελλα, ανορθόγραφα χύδην βοθρολύματα στους τοίχους υπό μορφήν αγαθοεργού εκστάσεως (ελληνιστί «γκράφιτι») και ο περιφερειακός των δυτικών παραπηγμάτων της αθηναϊκής χωματερής.

Από τα ως άνω προκαθορισμένα μόνον η περιφερειακή λεωφόρος ήταν παρούσα, με την μπόχα και την στίλβη του ρύπου της. Έμεινα. Οχτώ συνεχείς ώρες, όλοι μαζί στο Πολυκλαδικό της Νέας Φιλοκαλίας, πρώτα με τους μαθητές και τους δασκάλους κι έπειτα σε ευδόκιμη σύναξη συναδέλφων.

Το Πολυκλαδικό Νέας Φιλαδέλφειας έχει κλάδο Γεωπονίας και ίσως γι’ αυτό, η εν ροπή ακατασχέτω άθλια δημόσια κατασκευή, λουλούδιαζε, παντού, με φοινικιές από μαγγανείες ξωτικές. Στους τοίχους, παντού, ζωγραφιές κι όνειρα χρωματιστά.

Εκεί, νέοι μετασχολικής ηλικίας κυκλοφορούσαν ασκόπως μέσα στο Πολυκλαδικό, χωρίς να είναι ντήλερ, περιέργως.
«Γιατί εδώ, παιδιά»; Τους ρώτησα
«Είναι το σχολείο μας. Μας αρέσει»…

Υπάρχει ωραιότερος έπαινος για αυτούς τους πολύ συγκεκριμένους «λειτουργούς» του Δημοσίου, οι οποίοι παραλαμβάνουν πολτώδη αχρηματία, βορβορώδη απαιδευσία και την μετατρέπουν σε όαση χαράς για τους νυν και αείποτε μαθητές τους;

Ναι, Πήγασος, με γουρουνίσια πάντοτε την απειλή, λαμπρό κατόρθωμα του Δημοσίου και των καθηγητών του Δημοσίου Πολυκλαδικού Νέας Φιλαδέλφειας».

Κώστας Ζουράρις